Intensywna, półlaserunkowa, niebieskawa zieleń. Częściej określana jako zieleń szmaragdowa. Dostępna dla malarzy od połowy XIX w., zastąpiła wówczas trujące farby miedziane. Składa się z najodporniejszego na światło pigmentu Hydrated Chromium Oxide, zawieszonego w emulsji z precyzyjnie dobranych olejów i żywicy damarowej. Z tego powodu dobrze się rozprowadza, schnie równomiernie i szybko (1-2 dni). Dobrze łączy się ze wszystkimi farbami olejnymi, nawet jeśli nie mają w swoim składzie żywicy.